Werken aan kwaliteit Vakliteratuur lezen
Zorgboerderij de Tukkerij
De Tukkerij is een paardenboerderij, centraal gelegen in Beckum, nabij Hengelo en Enschede.
Er worden paarden gemolken, gefokt en ingezet voor recreatiedoeleinden.
Omringd door paarden, weilanden en bos is het een plek waar velen een prettige en zinvolle dagbesteding kunnen vinden.
Er worden paarden gemolken, gefokt en ingezet voor recreatiedoeleinden.
Omringd door paarden, weilanden en bos is het een plek waar velen een prettige en zinvolle dagbesteding kunnen vinden.
De paarden op het bedrijf zijn voornamelijk Tinkers, een stoer en sober paard dat bekend staat om het prettige karakter. Het contact met paarden heeft voor veel mensen een positief effect op het gevoel van welzijn maar ook als U niets met paarden wilt is er genoeg te beleven op de Tukkerij.
De begeleiding neemt Uw zorgvraag als startpunt en is professioneel opgeleid en ervaren ten aanzien van zorg en welzijn. Er wordt, indien van toepassing, gebruik gemaakt van de rehabilitatiemethodiek. De normen van het kwaliteitskeurmerk zorgboerderijen hebben we als uitgangspunt, het kwaliteitskeurmerk zorgboerderijen is ons in augustus 2008 toegekend.
We beschikken per oktober 2006 over nieuwe sfeervolle binnenruimtes, een lounge, grote kantine met keuken, kleedruimte, aangepaste sanitaire voorzieningen en een rustruimte. We zijn niet afhankelijk van het weer omdat ook binnen volop gelegenheid is om de dag prettig te beleven. Alle ruimtes zijn rolstoelvriendelijk ingericht.
Ons doel is het scheppen van een leefklimaat waar iedere deelnemer zich prettig, veilig en gewaardeerd kan voelen en waar de besteding van de dag als zinvol wordt ervaren.
Mensen met een beperking op verstandelijk, psychisch, sociaal of lichamelijk gebied zijn welkom om een afspraak met ons te maken.
Samen met hen kijken we waar de behoefte ligt en onderzoeken we of de wens met betrekking tot dagbesteding in kunnen passen bij de mogelijkheden van de Tukkerij.
Mensen met een beperking op verstandelijk, psychisch, sociaal of lichamelijk gebied zijn welkom om een afspraak met ons te maken.
Samen met hen kijken we waar de behoefte ligt en onderzoeken we of de wens met betrekking tot dagbesteding in kunnen passen bij de mogelijkheden van de Tukkerij.
Reguliere dagbesteding volwassenen
We zijn open van maandag tot en met vrijdag en op zaterdagmorgen voor meerdere doelgroepen. Iedere deelnemer krijgt een programma op maat dat in overleg wordt opgesteld. We houden rekening met de beperking maar de individuele vraag en behoefte is sturend. Ook mensen die niks met paarden hebben zijn welkom, er zijn genoeg andere dingen te doen. Doelen kunnen bijvoorbeeld zijn:
Het hebben van een dagstructuur
Het trainen van vaardigheden
Het trainen van een werkritme
Verbeteren van de stemming door positieve belevingsaspecten
Verbetering van de mentale of lichamelijke conditie
Het hebben van een dagstructuur
Het trainen van vaardigheden
Het trainen van een werkritme
Verbeteren van de stemming door positieve belevingsaspecten
Verbetering van de mentale of lichamelijke conditie
Kinderen
Op woensdagmiddag hebben we, naast de reguliere dagbesteding, speciale arrangementen voor kinderen tot 16 jaar. Hier kan sprake zijn van stoornissen in het autistisch spectrum, ADHD, een verstandelijke of psychiatrische beperking of een belastende thuissituatie die belemmeringen oplevert voor de ontwikkeling. De begeleiding is intensief en gericht op ontspanning en vergroten van zelfvertrouwen en specifieke vaardigheden, er wordt dus geen arbeid verricht. Wel spelen de dieren vaak een belangrijke rol.
Jeugd
Het is voor jeugdigen/adolescenten mogelijk om speciale trajecten te volgen om de weg van kind naar jong volwassene zo goed mogelijk af te leggen. Soms is dit extra moeilijk door beperkingen. Wij ondersteunen deze overbrugging door gerichte doelen te stellen en te behalen en ondersteunen bij doorstromen naar een passende plek in de maatschappij.
Bron: www.tukkerij.nl
Artikel 2
ZEMBLA over amateurisme in de zorg
Handel in gehandicapten
Verstandelijke gehandicapten opsluiten, lijfstraffen toedienen en intimideren. Dit is het regime op een zorgboerderij in Nederland. De afgelopen jaren is het aantal zorgboerderijen en woongroepen voor mensen met een beperking sterk gestegen. Iedereen kan zonder een diploma in de zorg zo’n initiatief beginnen. Eenmaal gestart, houdt geen enkele instantie systematisch toezicht of de mensen goede zorg krijgen. Op sommige boerderijen loopt het daarom helemaal uit de hand. Een 16-jarige jongen werd acht maanden langdurig opgesloten op een kamer. Zijn behoefte moest hij op een emmer doen. In een andere particuliere woongroep incasseerde de eigenaar wel het geld van zijn psychiatrische patiënten, maar gaf hij ze geen dagbesteding. In ZEMBLA vertellen ouders en voormalig werknemers hun verhaal.
Gedrogeerd met medicijnen
De 23-jarige verstandelijk beperkte Carolien bleek buiten medeweten van haar ouders om extra medicijnen te krijgen. De eigenares van de Drentse zorgboerderij Diogenes, H. van den Berg, heeft Carolien een jaar lang het zware medicijn carbamazepine gegeven. Tegen haar ouders werd gezegd dat hun dochter een ‘rustgevertje’ kreeg: ‘Ze hebben Carolien in feite gedrogeerd’. Oud-medewerkers zeggen dat er over het algemeen niet zo nauw met medicijnen wordt omgesprongen: ‘Als iemand te druk is dan geeft mevrouw Van den Berg ze gewoon een pilletje meer. Er wordt geen arts gebeld, de eigenares doet dit op eigen houtje.’ De familie Van den Berg wil geen commentaar geven.
Oud-medewerkers vertellen in ZEMBLA dat er veel geld, bedoeld voor individuele begeleiding, binnenkomt maar dat de gehandicapten deze zorg niet krijgen. ZEMBLA heeft berekend dat Diogenes tonnen overhoudt.
H. Bolster, eigenaar van de woongroep Tootas, beheert voor de meeste bewoners van zijn groep het geld. Zo ook voor de 45-jarige Tonnie. Voor hem ontvangt Bolster 36.000 euro per jaar. Maar in het jaar dat Tonnie bij Tootas zit, krijgt hij amper dagbesteding: ‘Ik deed de hele dag niets’. Ook voor de autistische Melanie gaat het mis. Op de dagbesteding die zij elders heeft mocht Melanie plots niet meer komen. Bolster zegt dat de dagbesteding Melanie niet meer wilde. Dit is niet waar, dagbesteding SARA laat ZEMBLA weten dat Bolster de rekeningen keer op keer niet betaalde.
Reguliere zorgverleners verwijzen vaak door naar deze particuliere woongroepen. Maar de Inspectie voor de Gezondheidszorg beschikt niet over een volledig overzicht, daarom kan zij geen toezicht houden op deze initiatieven. De Inspectie heeft naar aanleiding van aanhoudende klachten over Diogenes deze week een rapport uitgebracht. Ze gaat ervan uit dat de Raad van Commissarissen van Diogenes orde op zaken stelt. Deze wil een interim aanstellen, voor een half jaar. Daarna kan het echtpaar Van den Berg weer terugkomen. Commissaris P. Brongers zegt in ZEMBLA dat hij het echtpaar niet weg kan sturen, omdat zij als aandeelhouders boven de Raad van Commissarissen staan.
Wie zorgt ervoor dat de misstanden echt worden aangepakt?
Oud-medewerkers vertellen in ZEMBLA dat er veel geld, bedoeld voor individuele begeleiding, binnenkomt maar dat de gehandicapten deze zorg niet krijgen. ZEMBLA heeft berekend dat Diogenes tonnen overhoudt.
H. Bolster, eigenaar van de woongroep Tootas, beheert voor de meeste bewoners van zijn groep het geld. Zo ook voor de 45-jarige Tonnie. Voor hem ontvangt Bolster 36.000 euro per jaar. Maar in het jaar dat Tonnie bij Tootas zit, krijgt hij amper dagbesteding: ‘Ik deed de hele dag niets’. Ook voor de autistische Melanie gaat het mis. Op de dagbesteding die zij elders heeft mocht Melanie plots niet meer komen. Bolster zegt dat de dagbesteding Melanie niet meer wilde. Dit is niet waar, dagbesteding SARA laat ZEMBLA weten dat Bolster de rekeningen keer op keer niet betaalde.
Reguliere zorgverleners verwijzen vaak door naar deze particuliere woongroepen. Maar de Inspectie voor de Gezondheidszorg beschikt niet over een volledig overzicht, daarom kan zij geen toezicht houden op deze initiatieven. De Inspectie heeft naar aanleiding van aanhoudende klachten over Diogenes deze week een rapport uitgebracht. Ze gaat ervan uit dat de Raad van Commissarissen van Diogenes orde op zaken stelt. Deze wil een interim aanstellen, voor een half jaar. Daarna kan het echtpaar Van den Berg weer terugkomen. Commissaris P. Brongers zegt in ZEMBLA dat hij het echtpaar niet weg kan sturen, omdat zij als aandeelhouders boven de Raad van Commissarissen staan.
Wie zorgt ervoor dat de misstanden echt worden aangepakt?
Boek “Een ploeg van goud” uitgever Rood Bont –auteur Jeannet van Ganzewinkel
Voor deze opdracht ben ik op zoek gegaan naar 2 artikelen over zorgboerderijen, deze onderwerpen interesseren mij enorm, ik vind de combinatie mens en dier heel goed.
Van dieren kunnen wij veel leren en ze geven veel liefde, ook is het voor cliënten fijn dat ze heerlijk buiten kunnen zijn en niet zoals in de meeste instellingen meer binnen verblijven.
Het eerste artikel heb ik uitgekozen omdat ik daar zelf stage loop, een fijn bedrijf, met hart voor mens en dier, en waar iedereen zichzelf kan zijn.
Het tweede artikel heb ik uitgezocht om aan te geven dat niet iedere zorgboerderij het goed voor heeft met zijn medemens, maar puur uit is op winst en zijn eigen zak te vullen met het pgb dat bedoeld is om de kwaliteit van leven te verbeteren bij mensen met een beperking.
Ook heb ik hiervan een documentaire gezien, ik vind het schokkend dat dit kan bestaan in Nederland en dat zulke mensen, die zichzelf het etiket “zorgboer” geven, gewoon hun gang kunnen gaan.
Samenvatting
Met beide artikelen heb ik wil laten zien dat er nog steeds heel veel knelpunten zijn in de zorg,hier gaat ook weer op de goeden lijden onder de slechten.
Als je het artikel en de documentaire van Zembla leest en bekijkt kan je, je niet voorstellen dat zoiets in Nederland kan gebeuren en nog steeds gebeurt.
Toch heeft gelukkig het merendeel van alle zorgboeren het goed voor met zijn medemens, dat blijkt ook uit het boek wat ik over zorgboerderijen heb gelezen.
Hieruit blijkt ook weer dat jong & oud heel veel voldoening halen uit de dagelijkse bezigheden die ze verrichten op een zorgboerderij.
Het maakt niet uit wat je doet, alles heeft waarde en je mag zijn wie je bent.
Ook valt op dat in tegenstelling tot andere instellingen er op een zorgboerderij veel meer “huiselijkheid”heerst,om een voorbeeld te geven: er wordt gezamenlijk gegeten en gedronken.
Dus begeleiders en cliënten bij elkaar.
Reflectie
Voor deze opdracht ben ik me eerst gaan oriënteren welke onderwerpen ik interessant vond en waar ik meer over wilde weten.
Al gauw kwam ik uit op de zorgboerderij, mede omdat ik daar zelf ook werkzaam in ben en ook omdat ik zeer enthousiast ben over deze vorm van dagbesteding.
Na eerst een artikel te hebben gevonden over mijn eigen stageplek,ben ik gaan zoeken op internet naar andere artikelen over zorgboerderijen.
Hier stuitte ik op een artikel wat oa. het televisieprogramma Zembla van de VARA heeft gepubliceerd en uitgezonden.
Ik heb niet alleen het artikel gelezen maar ook de bijbehorende documentaire gezien,ik was geschokt dat zoiets kan gebeuren in Nederland.
Ook heb ik een boek gelezen over zorgboerderijen,hier kwamen verschillende mensen aan het woord van jong tot oud van deelnemer tot begeleider.
Wat mij opviel is dat op een zorgboerderij heel veel doelgroepen met elkaar samenwerken, jonge mensen en volwassenen, ieder met verschillende beperkingen.
Het verslag wat ik heb gemaakt heb ik aan mijn pb laten zien en gevraagd om zijn feedback, al gauw kwamen we uit op de misstanden in zorg.
Ook heb ik het er met hem over gehad dat eigenlijk iedereen zomaar een zorgboerderij kan beginnen en dat is vreemd.
Een zorgboerderij kan in aanmerking komen voor het zogenaamde keurmerk voor zorgboeren,
als je dit keurmerk hebt dan ben je goed bezig voor je medemens.
En het is goed dat dit elk jaar opnieuw wordt beoordeeld, toch zijn mijn pb en ik het erover eens dat voor je een zorgboerderij kan beginnen je eerst maar moet aantonen dat je dit keurmerk verdiend.
Ook zijn wij van mening dat de controle op zorgboerderijen veel strenger moet, zodat we de zogenaamde “zorg”boer(derij) aangepakt kunnen worden,zodat de mensen die onze zorg hard nodig hebben krijgen wat ze verdienen,op die manier wordt ook het pgb goed benut en dit kan dan weer ten goede komen aan de zorgboerderijen die het “keurmerk”verdienen.
Mijn begeleider vond de artikelen duidelijk en ik ben op deze manier ook weer veel meer te weten gekomen over mijn werkveld.
